Evet yine uzun bir ara verdim yazılara farkındayım. Ders, proje, sınav, ofis, yeni yıl vs. bir sürü şey girdi araya. Bahanem yine bol anlayacağınız. Neyse sonunda tekrar yazıyorum ya önemli olan o değil mi? :)
Böyle gülen surat falan koyuyorum ama aslında pek eğlenceli bir yazı olmayacak bu seferki. Yeni yıla en sevdiğimin, Seylanımın yanında girdim bu sene. Pegasus Havayolları sağolsun uygun fiyatlı uçak biletleriyle bizlere daha sık ve rahat görüşme imkanı sağlıyor. Ankara EGO'nun muhteşem otobüs hizmetlerini de unutmamak gerek. Zahmet edip havaalanına otobüs seferi koymuşlar ama İzmir - Ankara arası 50 dakika sürerken havaalanından evime ancak 2 saatte gidebildim.
Evet yine sizin için kısa benim içinse nispeten uzun bir zaman dilimi içerisinde hem girişi yapıp hem de bu yazının iyi haberler içeren tek kısmını yazmış oldum. Asıl konuya gelirsek... Evet, yaşamak. Şimdi çok yapılmış olan "her günümüz çok değerli", "ne zaman öleceğimiz belli değil" geyiklerini yapmak istemiyorum gerçekten ama önce yılbaşında doğalgazdan ölen 7 üniversite öğrencisi, bunun devamında aynı bölümde okuduğumuz, birlikte proje yaptığımız Alper Gümüşel'in trafik kazasında hayatını kaybettiği haberi yeni yılı benim için gayet tatsız bir hale getirdi. Yani nasıl söyler ki insan, daha geçen gün birlikte sınava girdiğim, telefonunda bir türlü bulamadığı hesap makinesini gösterip şaşırttığım, makina elemanları projesine birlikte başladığım o eğlenceli ama çok sık da görüşemediğim insan artık hiç yok. Ne onu daha çok tanıma fırsatım ne de onunla tekrar herhangi bir şey yapma fırsatım olacak. Elimde olan tek şey kaza haberi ve eskiden kalma fotoğraflar.
Her ne kadar klasik geyikleri yapmayacağım dediysem de, söylemek istiyorum: hakikaten neyin ne zaman olacağını bilemiyoruz. Bu yüzden hem hayatı dolu dolu yaşamak lazım hem de kimseyle, hele ki sevdiklerimizle, hiç küs kalmamaya, hiçbir şeye çok üzülmemeye çalışmak lazım. Ben de işte şu an her ne kadar sarsılmış olsamda hem olayın çok taze olması sebebiyle hem de yukarıda saydığım şeylerden dolayı çok üzülmemeye çalışıyorum, onun vakti de bu kadarmış demeye çalışıyorum ama zor işte. Benim için bu kadar zorsa daha yakınları, ailesi için nasıldır düşünmek bile istemiyorum. Hepsinin başı sağolsun...
Evet böyle bir yazıyla devam etmek istemezdim uzun zamandan sonra ama şu an içimdekiler bu. Gerçekten ne bir proje ne başka bir şey çok önemli. Sevdiklerinize gereken önemi verin siz de lütfen. Daha iyi şeyler içeren bir yazıda görüşmek üzere, şimdilik hoşçakalın...
