Cumartesi, Şubat 05, 2011

Askerlik şubesi anıları - 3

Ölümsüz seri uzun bir aradan sonra devam ediyor! Blogu takip eden insanların hepsi beni zaten tanıdığından(süper geniş bir okuyucu kitlem var evet) bu aralıkta neler olduğunu az çok biliyorlar. Bilmeyenler için de en azından şu anki durumu özetleyeyim: Sahil Güvenlik Mühendis Asteğmen BYK, Samsun Onarım Destek Komutanlığı'ndan bildiriyor, emredin okurlarım!

Bakalım dosyalarımıza geçen yazı nerede kalmış: *hırş* x 2, *hışırt*, hah buldum! Kasım'ın 15'i demişiz, çoğacayip şeyler demişiz, fragman demişiz... Bir kere çok pis kandırmışım sizi, Kasım'ın 15'inde bir halt olmadı çünkü bayram tatili vardı :D Ama isterseniz bayram tatilinde yaptığım değişik ve içerisinde bolca aile saadeti barındıran yolculuk vesaireyi ileri sarıp 22 Kasım, kara Pazartesiye gelelim.

O sabah uyandığımda içimde bir sıkıntı vardı. Bu sıkıntı askerlik sonucunu öğrenme sıkıntısından çok "lanet olsun yine devlet dairesine gitmem lazım" sıkıntısıydı ki kendisini öğlene kadar falan çekmek zorunda kaldım çünkü "yeaa zaten geç kalktım şimdi gitsem hayyyvan gibi sıra vardır, öğleden sonra gideyim" diyen bir iç sesim vardı. Ayrıca yazının ilerleyen kısımlarında göreceğiniz üzere gayet haklı bir sıkıntıymış kendisi. Neyse, iç sesimin dediğini yapıp öğleden sonra çıktım yola. Askerlik şubesinin önünden geçip otoparka doğru ilerleken baktım ki sıra da maşallah içeriden dışarılara taşmış otoparkı zorlamaya başlamış, dedim ben hiç hız kesmeden eve gideyim en iyisi; e-devlet diye bir olay var oradan öğreniriz artık alıyorlar mı beni almıyorlar mı askerliğe diye.

Aynı hızla dolana dolana eve, oradan da hemen garnizon içerisinde bulunan minik PTT şubesine gittim e-devlet şifresi almak için. "e-devlet şifresi ne yea, mobil imza kullansana" diyenlere not: zamanında yaptığım mobil imza başvurusunun tamamlanması için aradığında derste olduğumdan meşgule verdiğim sevgili AVEA zahmet edip de tekrar aramadığı için mobil imzam yoktu malesef. Buz gibi havaya rağmen PTT şubesi önünde oluşmuş olan uzun sıraya anlam vermeye çalışarak bir süre bekledim. O arada Foursquare'den "check-in" bile yaptım hatta. Sonra sıranın bina içerisinde kalan kısmına ulaştığımda acı gerçekle karşılaştım: tüm bu insanlar, şubenin 50 metre çapı içerisinde en az 3 adet ATM de olmasına rağmen, fatura ödeme amacıyla burada toplanmışlardı. İçimden cahilliğe ve bu malca zihniyete söverek biraz daha bekledim ve o günün benim adıma sonunu getiren harika repliği duydum: "Beyefendi burası uç şube, sadece merkez şubelerden e-devlet şifresi alabiliyorsunuz.". Hay "allah kahretmesin"(kısaca AK, anladınız siz onu) dedim ve en yakın merkez şubenin hemmencecik Atakule'nin az berisinde olan Çankaya şubesi olduğunu öğrenerek içimde büyümeye başlayan gücün karnalık tarafını bir nebze olsun sakinleştirip eve dönebildim.

Takvimler 23 Kasım 2010 Salı'yı gösterdiğinde saat 10 gibi nispeten geç bir saatte, fatura sırası olmamasını umarak Çankaya PTT Merkez Şubesi'ne gittim. Neyse ki buradaki insanlar fatura ödemek için ya internet şubesini falan ya da, daha gerçekçi olursak, civardaki normal banka şubelerini tercih etmişlerdi. Kısa bir beklemenin ardından gişedeki ablamıza "e-devlet şifresi alcam ben" dememle ablanın yüzünde acı bir gülümseme görmem bir oldu: "Bir bakalım, sistem çalışmıyor şu an. 2 dakika önce verdim bir tane(evet doğru, gördüm ben de verdiği adamı) sonra gitti sistem." Bir kaç denemenin ardından öğleden sonra gelmemin işe yarayabileceği öğüdünü alarak oradan uzaklaştım. İçimdeki küçük Darth BYK tekrar güçlenmeye başlamıştı.

Aynı şubeye aynı günün öğleden sonrasında yapılan ziyarette de "godumun sistemi"nin hala çalışmadığını öğrendiğimde tam gözlerimden kırmızı ışıklar çıkararak karanlık tarafa geçiyordum ki durumu sezen abla "siz bana bilgilerinizi bırakın, ben sistem açıldığında şifrenizi alayım, yarın sabah gelir alırsınız" diyerek bir kez daha büyük felaketi önledi. Tabi bu süper sistemin ayakta kalması için şfire almak isteyen sevgili vatandaşlarımızdan 1TL gibi bir ücret alınıyormuş. Şifresini unutup tekrar almaya gelenleri ise soymak caizmiş: 10TL. Neyse, büyük bir saflık içerisinde nüfus cüzdanı bilgilerimi ve 1TL'mi ablaya teslim edip oradan hızla uzaklaştım.

Ertesi sabah "bence yine çalışmaz bu sistem, hiç uğraşmadan erkenden şubeye gideyim ne olacaksa olsun" diyen iç sesime kulak vererek şubeye gittim. Oldukça erken bir saatte gitmiş olmama rağmen 100'lü mertebede bir sıra numarası aldım ve danışmanın yolunu tuttum. Burada "vurun kahpeye"yi andıran bir darbe daha aldım: "Diplomanız, onun bilmem kaç tane fotokopisi, bilmem kaç tane fotoğrafınız ve başka vırt zırtlarınız nerede?". İçimden "eşşeğin şeyinde" derken dışımdaki sakin kalmaya çalışan şaşkın ses "E onların hepsini daha geçen ay yoklamada getirdim ki ben, bir daha mı getiriyoruz?" dedi. Aldığı "o zaman başka bu zaman başka" yanıtıyla başlayan yıkımım şube komutanından "yea ben önce bi öğrensem almışlar mı beni sonra ona göre belge getirmeye gitsem olma mı, he kurban?" sorusuna cevap olarak "onu kontrol etmek de yine uzun işlem, kimsenin sırasını yiyemeyiz"i duymamla tamamlandı diyebiliriz. Tüm devlet dairelerini ve kurumlarını havaya uçurmak isteyen küçük Darth BYK ve ben eve yollandık tekrar.

Eve giderken "şeytan dürttü" ve "nasıl olsa yolumun üzerinde" diye düşünerek PTT'ye uğradım. E-devlet şifremin sistemdeki sorundan dolayı hala çıkmadığını öğrenerek aynı hızla yoluma devam ettim ve inime vardım. Büyük bir hışımla yenen öğlen yemeği ve durumu anneye anlatıp isyan ederek bir nebze rahatladıktan sonra belgelerimi toparladım ve askerlik şubesinin yolunu tuttum. Artık beni durduracak hiçbir şey kalmamıştı, beklesindi beni askerlik şubesi!

Mi acaba? Devamı sonraki yazıda...